Debiutancka powieść Alicji Mielcarek pt. „Pępowina” ukazała się drukiem w 2018 roku, wydana przez noworudzką oficynę „MAMIKO”. Miłośnikom obcowania z książką przyniosła przyjemność kontaktu z interesującym utworem, dobrze skonstruowanym, o zwartej kompozycji
Akcja powieści rozgrywa się w Nowej Rudzie, rodzinnym miasteczku autorki, położonym w Kotlinie Kłodzkiej, nad rzeką Włodzicą. Rzeka i miasto stanowią nie tylko tło rozgrywających się zdarzeń, które autorka stopniowo odsłania przed czytelnikami, ale ważne punkty odniesienia dla emocji, retrospekcji i dociekliwości pierwszoplanowej bohaterki utworu. Aleksandrę, nazywaną od dzieciństwa Luśką, trzecioosobowy narrator sportretował jako osobę ciepłą, serdeczną dla ludzi, skłonną do pomocy potrzebującym.
Spośród emocji, którymi żyje Aleksandra, należy na pierwszym miejscu umieścić miłość. Życie zna wiele odmian tego uczucia. W powieści Alicji Mielcarek są to: wierna, siostrzana miłość do starszej siostry mieszkającej w Stanach Zjednoczonych, do nieżyjącej już babci Kostki, do obecnej sympatii – dziennikarza lokalnej gazety i wreszcie do rodzinnego miasta, które mitologizując w powieści, autorka pokazuje jako miejsce ukochane, bliskie jej sercu. Nostalgiczna tęsknota do Nowej Rudy stała się impulsem do powrotu po studiach psychologicznych i kilkuletniej pracy we wrocławskich szpitalach do miasta, w którym jest dom rodziców, grób babci i wszystko, co przypomina jej dzieciństwo.
Leitmotivem związanym z głównym tematem utworu, czyli ciepłymi emocjami dotykającymi rodzinnego miasta, jest motyw kryminalny, utkany w materii literackiej w tle przeżyć i wydarzeń związanych z samą Aleksandrą. Faktografia łączy się tu ściśle z fikcją literacką. Prawdziwe są topograficzne szczegóły związane z rzeką Włodzicą i położoną nad jej brzegiem dawną zagrodą babci, urbanistyka miasta z ryneczkiem i ratuszem, rozmieszczenie sklepów i innych obiektów, a nawet niektóre postacie drugoplanowe.
Kompozycja powieści ma charakter zamknięty. Właściwa akcja utworu przedstawia małomiasteczkowy świat w miarę uporządkowany, ze zdarzeniami układającymi się chronologicznie, powiązanymi z sobą i zmierzającymi do wyrazistego wyjaśnienia wszystkich niewiadomych zaistniałych wcześniej.
Narracja konsekwentnie prowadzi czytelnika do poznania i zidentyfikowania wszystkich postaci wątku kryminalnego. Autorka, tworząc powieść utrzymującą wysoki stopień napięcia czytelników w aspekcie ustalenia i wydobycia z przeszłości tego, co zdarzyło się wiele lat temu; posługuje się różnymi typami relacji literackiej. Obok zwykłego opowiadania, czyli narracji przeplatanej opisami sytuacji i portretami osób, stosuje interesujące dialogi, monologi wewnętrzne głównej bohaterki, jej sny , wreszcie retrospektywne elementy sięgające lat wczesnego dzieciństwa Aleksandry. Realność Nowej Rudy i jej okolic łączy się ze sferą psychologii i oniryzmu. Te wszystkie cechy pozwoliły Alicji Mielcarek napisać książkę, którą dobrze się czyta; książkę o cechach uniwersalnych, bo przecież każdy z nas ma w sercu swoją małą ojczyznę, którą kocha i do której tęskni.
SABINA SKOWRON
