Ponowna reaktywacja działalności świetlicy w bieżącym roku zaowocowała cyklem zajęć różnego typu, których wiodącą tematyką było uhonorowanie w szczególny i osobisty sposób swoich babci i dziadków przez uczestników spotkań
Tradycją działalności świetlicy była organizacja spotkania z naszymi solenizantami. Reżim sanitarny w dobie pandemii uniemożliwił realizację zadania, toteż drogą pośrednią, poprzez własnoręcznie wykonanie drobnych upominków, wnuczęta dziękują za całe dobro, które ich spotyka ze strony babci i dziadków. Przysłowiowa laurka jest bardzo osobistą formą podziękowania. Życzenia okraszone estetyczną formułą plastyczną nie są wbrew pozorom łatwym zadaniem. Wykonanie laurki i opracowanie treści życzeń dla drogich solenizantów zajęło dużo czasu. W tym roku dzieci mogły wykorzystać swoje umiejętności cyfrowe posługując się laptopem i drukarką.
Nowym nabytkiem świetlicy jest też gofrownica. Jej możliwości techniczne sprawdził pan Janek – pełniący w tym dniu rolę szefa kuchni. Z ogromnym pietyzmem i dostojeństwem zaserwował dzieciom złociste i chrupiące gofry.
Przedostatnie zajęcia poświęcono staremu i bardzo docenianemu zawodowi mydlarza. W średniowieczu wyrób mydła był bardzo uciążliwą i zapachowo nieprzyjemną czynnością. Dzisiaj to kilka kropel zapachu i koloru oraz zawiesiny glicerynowej i każdy uczestnik zajęć stworzył kompozycję osobistego mydełka. Na tychże zajęciach młodzież wykonała również symboliczny bukiecik kwiatów wycięty ze sklejki. Podobizny kwiatów trzeba było pomalować i dopasować z podstawką.
Ostatnie zajęcia były wizualną próbą przedstawienia swoich dziadków i babci w formie portretu lub scenki rodzajowej. Nie zawiedli najmłodsi artyści, którzy bez oporu pofolgowali swojej wyobraźni.
Końcowym wydarzeniem spotkania była zabawa plastyczna – sportretowania w jak najszybszym czasie prowadzącego warsztaty pana z obfitą brodą. Celem ćwiczenia było zapoznanie dzieci z formą dowcipnego portretu czyli karykaturą.
relacja i fot. Zbigniew Babiak
